De leuke mama in…Isabel Delanghe aka @mamajulesjeanne

Sinds kort ga ik elke week op zoek naar leuke en minder leuke verhalen over het moederschap, de kleine dingetjes die het mama zijn zo fijn (en minder fijn) maken. Deze week is het de beurt aan Isabel Delanghe, leuke mama van Jules & Jeanne.

Overdag is ze lerares, s’avonds blogger extraordinaire op Mwordmag. Maar haar belangrijkste rol is die van trotse mama van de vierjarige Jules, en de éénjarige Jeanne…twee überschattige kleintjes met het hart op de juiste plaats, net zoals hun mama. Isabel is een echte mode-addict, niet alleen voor zichzelf, maar ook voor haar mini’s. De garderobe van Jules en Jeanne weerspiegelt de coole en gesofisticeerde stijl van hun mama: zij is elke trend nét iets voor. Ondanks het duizelingwekkende tempo van het dagdagelijkse leven, staat Isabel positief en vol energie in haar rol als werkende moeder, en lijkt het alsof het haar geen enkele moeite kost. Benieuwd naar haar verhaal?

“Wil je eens een guestpost schrijven?” vroeg Lobke. ”Euh, ja.. graag!”, was mijn antwoord. Na enkele minuten sloeg er een lichte paniek toe, want iedereen die mij kent en/of volgt in de wondere blogwereld, weet dat ik het liever met beelden doe. Goed, tijd om eens uit die comfortzone te stappen. Dus onder het mom van ‘doe eens zot’ nam ik pen en papier en ging ik aan tafel zitten. Pen en papier, u leest het goed, op vlak van schrijven ben ik ‘old school’. Ik kribbel dan ook dageijks papiertjes vol met to-do-lijstjes en ideeën, maar goed, ik ben al aan het afwijken vooraleer ik begonnen ben.

Hoe moet ik hieraan beginnen? Waar begin ik?
Adem, Isabel.

Ok.

Ik heb Lobke leren kennen toen ze me haar Leuke mamaboek opstuurde. Lijkt me dus meer dan logisch om eens in te zoomen op mijn rol als moeder. Ben ik een leuke mama? Een vraag die door Jules – mijn zoon, bijna 4 en heel wijs voor zijn leeftijd- uiteraard – affirmatief zal beantwoord worden. Wat zeg ik? Ik ben niet alleen de leukste, maar ongetwijfeld ook de liefste en de mooiste. Jeanne – het jongste gezinslid, 18 maanden – kan nog niet praten, laat staan zinnen vormen, maar ik weet dat zij dezelfde mening deelt met haar grote broer. Jonge kinderen adoreren hun ouders. Dat is zo. Dat hoort zo. Dat kan niet anders. Een kinderhand of –hart is snel gevuld. Ik geef toe, ik ben bang voor de dag dat ze mij en hun papa niet meer de allerleuksten zullen vinden.

De grote vraag hier is echter, vind ik MEZELF een leuke mama?

En toen was het stil.

Jezelf onder de loep nemen is niet altijd vanzelfsprekend. Zelf-reflectie heet dit. Gelukkig doe ik dit regelmatig. Het houdt me gezond. Mentaal gezond. Ik ben niet perfect, zal dit ook nooit zijn en heel eerlijk? Dat is OK! Dat is zelfs meer dan ok. Sterker nog, ik ben ervan overtuigd dat dit mij een betere moeder maakt.

Je kan kwaad worden op jezelf als je je geduld verliest terwijl zoon- of dochterlief zich tergend traag aankleedt en jij gehaast bent. Dat hoeft volgens mij niet. Het is normaal, je bent niet de enige en bovenal, ik geloof dat mijn kinderen hier sterker van worden, mentaal dan. Zij zullen een realistisch beeld van de wereld krijgen en van mij. Mama is niet altijd even geduldig en ze heeft ook niet altijd tijd of zin om mee met de duplo of poppen te spelen. Maakt mij dit een minder leuke mama? Misschien, maar ik heb als resultaat twee kinderen die perfect alleen (of samen) kunnen spelen, die mij niet op elk moment van de dag nodig hebben en ja… daar ben ik wel fier op. Zij vinden het niet vanzelfsprekend dat ik ALTIJD mee speel en zijn eens zo blij als ik dat wel doe. Begrijp me niet verkeerd heelder dagen tegen je kinderen lopen schreeuwen of zeuren loon took niet,, maar ze weten ondertussen gewoon al heel goed dat mama ook wel eens moet koken, de was doen en soms gewoon op haar luie kont in de zetel wil zitten met een boekske.

Elke ouder moet hierin zijn eigen balans vinden en dat is niet altijd even makkelijk, dat geef ik grif toe. Wat voor mij werkt, kan voor iemand anders misschien wel niet werken.

Nu, mijn man en kinderen staan uiteraard centraal in mijn leven en zullen dit waarschijnlijk altijd blijven, maar wat minstens even belangrijk is, zijn mijn vrienden. Een babysit is snel gezocht, toch? Wij proberen echter enkel een externe babysit te zoeken als manlief en ik samen op stap gaan. Als hij nood heeft aan een ‘only men’ avond en ik aan een ‘girls night’ dan blijft de andere gewoon thuis met de kinderen. Die tijd zonder man en kind draagt ongetwijfeld ook bij aan hoe ik naar mijzelf kijk. Een mama, ja dat ben ik, een echtgenote, ja dat ben ik ook, maar ik ben ook een vriendin. Iemand op wie ze kunnen tellen als ze me nodig hebben, iemand om mee te lachen en te huilen. En het zijn ook die vrienden die van mij een beter mens maken, net zoals mijn man en kinderen dit doen.
Zolang mijn man, kinderen en vrienden er zijn zal ik dus een leuke mama zijn en vooral, zal ik mijzelf een leuke mama vinden!

Leer Isabel nog beter kennen op haar leuke blog mwordmag.com

Dankejwel Isabel voor deze leuke post! Ervaren jullie het moederschap net zoals Isabel het omschrijft? Deel jullie verhalen en geef jullie tips in de comments hieronder.

Of wil jij ook eens leuke mama van de week zijn en jouw ultieme tips delen? Stuur een mailtje naar info@leukewereld.be en wie weet ben jij wel de volgende