Thuis komt Kobe met verhalen naar huis over school. Over zijn twee lieve juffrouwen. Over de kindjes in zijn klas. Over de spelletjes die hij op de speelplaats gespeeld heeft. Over zijn bokes die hij in de refter opgegeten heeft. Over de vriendjes in zijn klasje. Over de tekeningen die hij in De Sloeber gemaakt heeft. Ik durf gerust zeggen dat ik veel weet over wat Kobe doet op school door wat hij thuis komt vertellen. Thuis zingt hij ook de liedjes die hij in de klas geleerd heeft of verteld hij ronduit over wat Jules de klaspop allemaal doet. Zijn nieuwjaarsbrief bijvoorbeeld kon hij helemaal alleen opzeggen. Thuis is Kobe heel uitbundig!
Maar in de klas? In de klas zwijgt Kobe. Hij praat wel tegen de andere kindjes, maar tegen zijn juffen heeft hij nog nooit gesproken. Ik denk dat hij zelfs niet antwoordt als de juf iets vraagt of dat hij nooit iets uit zichzelf zal vertellen. Ik maak me soms echt zorgen, want wat als hij echt eens iets serieus voor heeft? Of als hij pijn heeft? Gaat hij dat dan wel vertellen? Ook bij zijn onthaalmoeke vorig jaar heeft het maanden geduurd vooraleer hij gepraat heeft tegen haar.
Vandaag kreeg ik een persbericht in mijn mailbox. Over selectief mutisme. Ik begon te lezen en ik herkende er mijn zoontje eerlijk gezegd wel wat in.
“Selectief mutisme is een angststoornis. Het kind kan spreken, maar klapt toe als er mensen met
gezag in de buurt zijn. Elk kind is wel eens verlegen en bang, zeker bij het begin van het schooljaar. Hoe weet je of jouw kind mogelijk een selectieve mutist is?
O Je kind heeft al ten minste een maand niet in de klas gesproken.
O Je kind praat thuis normaal.
O Je kind antwoordt niet op vragen van de leraar, ook al weet het het antwoord. Het wil/kan niet voorlezen, een spreekbeurt voeren.”
22 Comments
Anonymous
februari 10, 2014 at 9:09 pmHallo,
Ik ben zelf kleuterjuf, en dit verhaal komt me zo bekend voor … ook als juf is dit echt niet makkelijk, je hebt het gevoel dat het kindje zich niet goed bij je voelt, je maakt je zorgen en je wil iets doen maar hoe meer inspanning je doet om te communiceren, hoe meer het kindje dicht lijkt te klappen … kan je het artikel eens doorsturen? Ik had dit heel graag eens gelezen.
Leuke Wereld
februari 10, 2014 at 9:12 pmhttp://www.selectiefmutisme.be en http://www.klasse.be/ouders/23617/hanne-zweeg-op-school/#.UvlAnXlPrqh
Alle tips zijn welkom! x
Riet
februari 10, 2014 at 9:14 pmIk heb er zelf geen ervaring mee, maar een vriendin wel! Haar zoontje had het tijdens zijn eerste schooljaar. Tijdens het tweede jaar (andere juf die hem veel beter lag) ging het gelukkig vanzelf over.
Leuke Wereld
februari 10, 2014 at 9:20 pmKobe is dol op zijn juffen! Hij zou ze platknuffelen, zo graag dat hij ze ziet. Hij praat thuis ook over hoe lief zijn juffrouwen zijn, dus dat is toch raar hé?
MaMaatje
februari 10, 2014 at 9:49 pmDat is helemaal niet raar hoor! Het hft niets met wel of niet graag zien te maken. Het is gewoon een “stoornis” waar hij geen “schuld” aan heeft. Oorzaak is dikwijls ongekend. Je kan er wel aan werken. Ik ben zelf juf en had ook een kindje met selectief mutisme in mijn klas. Ondertussen zijn we twee jaar verder en hij praat, jawel! Nog niet honderduit, maar toch al behoorlijk! Vaak helpt het om onrechtstreeks te communiceren. Vb via de mama praten: juf stelt vraag aan mama met kind erbij, mama herhaalt de vraag aan het kind, kind antwoordt aan mama, mama zegt door aan juf, terwijl je samen rond de tafel zit, mama als veilige buffer. Snap je? Zo een app op iPad die stem van kind opneemt en afspeelt kan ook helpen. Vooral stap voor stap werken en niets forceren! Als je meer tips wil, mag je altijd mailen op deborahdehaerne@hotmail.com
Veel succes met kobe!
vee
februari 10, 2014 at 10:00 pmIk had hier nog nooit over gehoord, maar ik heb in de klas, vierde leerjaar, wel heel af en toe kinderen die idd tegen mij heel heel weinig zeggen. Nu op zich is dat niet echt een probleem, en daar waren ook nooit problemen door hoor, die lossen dat wel op door andere kinderen een boodschap te laten overbrengen…wel goed dat hij thuis zoveel vertelt! Dan heeft hijnwel alles mee van in het klasje….
An Vande Velde
februari 10, 2014 at 10:03 pmHeykes, ik zou bij mijn zoon er zo een term opplakken, maar in zijn agenda staat altijd: ‘Charlie moet meer praten’, en dat kan hij gerust, eenmaal op de speelplaats, gaat hij volledig zijn gang, maar in de klas niets! Ik vroeg hem dan nogmaals waarom hij in de klas niets zegt en nu zegt hij ‘maar de meester heeft in het begin van het schooljaar gezegd dat je stil moet zijn in de klas’… lap!!
Maar door het feit dat hij thuis en bij vriendjes echt normaal babbelt, maak ik mij geen zorgen meer, hij is stil in de klas en als dat dan ook weer niet goed is, so be it!!
An Vande Velde
februari 10, 2014 at 10:05 pmin mijn eerste zin, wil ik zeggen dat ik er bij mijn zoon niet direct zo een term zou opplakken, tsss 🙂
het wordt laat 🙂
An Vande Velde
februari 10, 2014 at 10:06 pmAls Charlie zich pijn heeft gedaan, gaat een vriendinnetje van hem dat zeggen aan de meester, zo gaat dat bij ons…zelf zou hij dat idd niet zeggen!
Miss Milla at Home
februari 11, 2014 at 4:51 amInteressant bericht, ik had hier ook nog nooit van gehoord. Hier ga ik zeker eens meer over lezen!
Twee emmerkes water
februari 11, 2014 at 7:02 amons Elena wil ook niet praten tegen haar juf (ales toch nog niet tot het vorige oudercontact, nu weet ik het niet) maar bij haar is dat eerder uit koppigheid 🙂
spijtig genoeg vertelt ze niet zoals jouw zoontje, zou anders wel graag weten wat ze de hele dag uitspookt 🙂
Sheena
februari 11, 2014 at 7:19 amOei, ik had hier een heel antwoord getypt en het is ineens verdwenen. Ik zal het dan nog maar eens typen: ik was zelf ook zo’n kindje dat in de klas niets zei maar thuis wel alles ging vertellen, de liedjes kon zingen etc. Ik moest bijna het eerste kleuterklasje herdoen omdat de juffen dachten dat ik nog niets kon, maar gelukkig wisten mijn ouders wel beter.
Ik denk dat je niet meteen moet ‘vrezen’ voor selectief mutisme, maar dat je eens moet kijken naar de definitie van introverte kinderen. Want ik heb nu als volwassenen geleerd dat dat was wat ik was. Ik heb een hele gelukkige jeugd gehad, altijd een goed contact gehad met al mijn klasgenoten en zelfs met de leerkrachten, maar heel mijn leven heb ik te horen gekregen dat ik ‘te stil’ was in de klas. Ik stelde nooit vragen, antwoordde nooit uit mijzelf, …. Volgens mij is jouw zoontje perfect normaal, gewoon een beetje introvert, zoals ik 😉 Maar het kan natuurlijk geen kwaad om het allemaal wat op te volgen!
Sheena
februari 11, 2014 at 7:26 amoja over introvertheid zijn er ook veel misverstanden. Zo denken veel mensen dat dat hetzelfde is als ‘verlegen’ of ‘niet praten’, maar gelukkig vind je op internet ook realistischere beschrijvingen: http://www.desuccesvolleintrovert.nl/home/336/10-misverstanden-rond-introvertheid/
Lorelyn
februari 11, 2014 at 7:52 amHeeft Kobe er zelf last van? Wij volwassenen hebben er nogal een aard naar om dingen die wij als lastig zouden ervaren, op onze kinderen te projecteren. bvb mijn ouders vinden een droge boterham zo zielig en droog. Terwijl zij het net graag lusten. Allez niet hetzelfde natuurlijk maar, als hij zich er (nog) goed bij voelt zou ik er niet teveel druk op leggen.
MaMoekA
februari 11, 2014 at 10:04 amIk ben kleuterleidster en we hebben al verschillende kleuters bij ons op school gehad die datzelfde ook hebben. Ik denk dat de allerbelangrijkste regels is, niet forceren. Het kind zeker niet het gevoel geven dat het MOET praten, want dat werkt tegenovergesteld. Het is belangrijk dat het kind voelt dat hij er mag zijn zelfs als hij niet praat en dat hij weet dat hij niet hoeft te praten. Hoe meer er over wordt gebabbeld en geanalyseerd, hoe minder snel hij zal beginnen met praten. Als het kindje tijd krijgt en voelt dat hij tot niets verplicht is, zal het normaalgezien (in de meeste) gevallen vanzelf goed komen! 🙂
MomstersInc
februari 11, 2014 at 10:22 amGeen ervaring , maar ik wens je wel veel geluk in het vinden van een oplossing voor je kereltje! Lijkt me moeilijk ja, en ergens ook heel erg hartbrekend..
Jess Cee
februari 11, 2014 at 4:43 pmIk had er voor gisteren via het journaal ook nog nooit over gehoord… Een angststoornis klinkt wat ernstig, maar met de nodige aandacht komt alles wel OK! Succes!
Anonymous
februari 11, 2014 at 7:22 pmIn de eerste kleuterklas was mijn dochter (toen dus 2,5) enorm verbaal en ze vertelde thuis dus heel veel over school. Wij dachten dan ook dat alles oké was. Op een dag was ik iets te laat en ik hoorde haar roepen: ‘Mama, jij bent er toch!’, waarop de juf zei: ‘Aha, nu hoor ik jouw stem eens…’ Vijf maanden lang had zei niets; echt niets, gezegd in de klas… Niet tegen de juf, maar ook niet tegen andere kinderen en het bleek dat ze tijdens de speeltijd ook altijd alleen rond liep. In eerste instantie was ik ook wat boos op de juf omdat ze me dat niet gezegd had, maar goed, dat doet hier niet ter zake.
We waren erg geschrokken, ook omdat de juf zei dat ze in de klas zich afzonderde en vaak -maar met heel veel plezier- alleen speelde. Diezelfde avond hebben we onze dochter dan gezegd dat ze ook mag praten in de klas; tegen de kinderen of tegen de juf en ze zei dat ze dat ging doen. De volgende dag stapte ze de speelplaats op en is ze tegen elk kindje hallo gaan zeggen! De tranen stonden in mijn ogen! Vanaf die dag is ze ook tegen de juf beginnen praten… Nu (ze is nu 7) durft ze alles en praat met iedereen, heeft veel vriendinnen, maar ze zoekt nog steeds vaak stille hoekjes op. Het is soms zo raar en zo gek hoe zo’n kinderbreintje werkt…
Ik weet niet of je het verhaal met je zoon kan vergelijken, maar ik denk dat het meestal wel goed komt. Je zoontje zal na een tijd wel door hebben dat hij tegen een juf kan praten (misschien nog niet direct), maar hij zal in groep en in de klas waarschijnlijk nooit een haantje-de-voorste worden. Ik sta ook voor de klas (weliswaar secundair onderwijs) en je hebt altijd kinderen die weinig zeggen in de les, maar zeker goed opletten en mee zijn. Ik vind dat ook maar normaal; niet iedereen is even extravert. Als het echt een angststoornis blijkt te zijn, moet er misschien wel via therapie aan gewerkt worden, maar daar zou ik echt nog wel even mee wachten. Ik zou het niet forceren, maar hem wel zeggen dat de juffen er altijd zijn voor hem. Praat er zeker ook eens over met de juf; misschien hebben zij wel tips. Ik zou het echt wel tijd geven… Succes ermee; ik begrijp je bezorgdheid.
Ine
februari 11, 2014 at 9:24 pmEn als de juffen eens via Jules praten? Zou hij daar tegen praten? Dan kan Jules het op zijn beurt tegen de juf vertellen 🙂 Werkte al eens bij kindjes uit onze kribbe…
jessie
februari 11, 2014 at 9:32 pmIk heb dat ook gedacht bij Jools. Net hetzelfde verhaal. Thuis en tegen ons honderduit, ergens anders: NIETS. Ze kan soms zo dichtklappen en zit dan precies volledig in haar eigen wereld. Ik sprak er ook over met de juf, ook over mijn vrees voor selectief mutisme. Maar als hij wél tegen de kindjes praat zou ik mij niet al te veel zorgen maken? Volgens mij zou hij dan helemaal niet praten op school. Hier is het in elk geval enorm verbeterd. Ze is nog wel verlegen, maar niet meer zo gigantisch. Ik let er op dat ik haar nooit verlegen noem als zij het hoort. Ik dwing haar ook niet meer dingen te zeggen als ze niet wil tegen vreemden (bijv: als we bij beenhouwer iets krijgen, moet ze wel dank u zeggen, maar ze mag het ook gewoon héél stil tegen mij in mijn oor zeggen. Ik verplicht haar niet meer tegen de beenhouwer dank u te zeggen)… De grootste boost kwam er toen ze in de zomer “op kamp” ging, op een héél klein kampje: maar een tiental kindjes en drie verzorgers. Ze is sindsdien mega opengebloeid, kreeg veel meer zelfvertrouwen.
jessie
februari 11, 2014 at 9:34 pmoh ja: wat wij ook deden (had ik gezien in repo over het onderwerp): ze moeten leren en wennen aan het horen van hun eigen stem: dus iets waarmee ze hun stem kunnen opnemen en beluisteren helpt goed. ook bijv de app van Talking tom hielp hier: zij praat en de poes zegt haar na, dat vond ze hilarisch en dat hielp.
Eustache Sollman
april 4, 2014 at 1:22 pmIk heb er wel ervaring mee.
Behandel op dit moment 4 kinderen die ook niet durfden te praten op school / in de klas. Via behandelprotocol van de Bascule, AMC te Amsterdam. Is zeer succesvol.
En hoe jongen het kind is, hoe meer spelenderwijs te er aan kunt werken!
Kan je er veel meer informatie over geven / over vertellen. Stuur maar een berichtje naar e.sollman@ab-sotog.nl