Kleine jongens worden groot…

Elk afscheid is de geboorte van een nieuw begin. Deze zin heb ik de laatste weken al verschillende keren moeten gebruiken. Ook vandaag was het weer een afscheidsdagje. Geen echt ‘echt’ afscheid, maar Kobe bracht zijn laatste dagje bij zijn liefste onthaalmoeke door. Ook al weet ik dat hij daar nog zal komen wanneer we zijn zusje gaan halen, toch doet het raar. Meer dan twee jaar lang kon ik onze flinke man met een gerust hart achterlaten terwijl ik ging werken. Zijn eerste dagje heb ik tranen met tuiten gehuild, maar daarna heb ik mij nooit geen zorgen meer moeten maken. Maar nu is het tijd voor een nieuw tijdperk: schooltijd! Vanaf nu zal ik ‘s morgens twee stops moeten maken en zal ik ‘s avonds niet meer weten wat hij allemaal gezegd, gegeten en gedaan heeft. Je mama heeft het serieus moeilijk met ‘loslaten’, amai!

Moeke verdiende dus een cadeautje vonden wij, Kobe was superfier om het zelf te geven:

En Moeke, je hebt hem zeker genoeg en lekker eten gegeven, hij is namelijk gegroeid als kool :-).

Moeke ‘cake’ maken zal hij nooit vergeten.

Kijken jullie zelf maar even mee:

En zoals Kobe het daarnet nog zei: “Moeke lief!” Hij zal jou en alle vriendjes die hij bij jou gemaakt heeft serieus missen, maar hij komt zeker nog eens op bezoek, dat is beloofd! Ook langs deze weg willen wij je nog eens bedanken voor alles wat je voor onze Held hebt gedaan de afgelopen jaren. Je bent werkelijk de beste van de hele wereld!