Liefste Frauke,
Er zijn zo van die dagen dat ik emo ben, zoals vandaag, een gewone zondagnamiddag. Nadat ik voor de zoveelste keer een migraineaanval had en zie hoe jullie, mijn twee lieve kindjes, dat aanvoelen en ongelooflijk lief voor mij zijn. ‘Mama beetje koppijn,’ vraagt je lieve broer. ‘Ik ga voor u en Frauke zorgen!’ Je mag dan nog maar anderhalf jaar zijn, maar ik vind dat je zo grooooooot geworden bent het laatste half jaar dat ik bijna zou vergeten zijn dat jij een baby geweest bent.
Mijn Timehop deed mij hier vanmorgen nog even aan herinneren:
Precies één jaar later, zie je er zo uit:
Je ziet er niet alleen veel groter uit, je hebt jezelf ontpopt tot een echt meisje. Een meisje dat ondertussen helemaal alleen kan eten. Niet altijd even proper, maar dat neem ik er nog even bij :-). (We hebben niet voor niets een poetsvrouw in huis genomen.) In-en uitladen blijft je grootste hobby, maar ook dat is maar een fase heb ik geleerd.
Je bent een meisje dat misschien nog niet alleen kan praten, maar je maakt jezelf zodanig verstaanbaar met die zalige lichaamstaal van jou. Wijzen, kwaad worden als je je zin niet krijgt, zelf je jasje halen als je naar buiten wilt, je Pampers halen als je kaka gedaan hebt… ‘Tut’, ‘Pap’, ‘Papa’, ‘Mama’ en ‘Kobe’ kan je ondertussen al zelf zeggen. Ik kijk enorm uit naar het komende jaar, want dit jaar wordt zeker en vast het jaar van het praten!
Lieve schat met je lekkere rode wangetjes en je heerlijk rosse haartjes,
Ook al ben je mijn baby’tje niet meer, je zal voor altijd mijn kleinste meisje zijn.
Knuffel dus maar lekker zacht verder bij me in de zetel deze zondagnamiddag.
Zalige Zondagnamiddagen zijn dat. Om te koesteren. Heel hard!
Love You,
x
Je mama
5 Comments
Saartje
januari 19, 2014 at 2:27 pmWat vliegt de tijd, ze zijn zo snel groot!
Saartje
http://saartjeathome.blogspot.com
Mammalien
januari 19, 2014 at 2:58 pmGefeliciteerd!
Liesellove
januari 19, 2014 at 4:30 pmik zou zelf een beetje emo worden van dit bericht… Axelle kruipt en dat doet mij daar ook even bij stilstaan: hoe snel dat gaat…
Liesbeth
januari 19, 2014 at 8:41 pmAh, mooi. En herkenbaar.
Lorelyn
januari 20, 2014 at 9:14 amheel herkenbaar, ik heb ook vaak zo’n mood en wou dat ik die momenten kon “bottelen”.