Kleine jongens worden groot…

Maar dit is Kobe zonder pamper! Een klein vreugdedansje graag :-). Het heeft wat voeten in de aarde gehad om ons meneertje droog te krijgen, maar ik denk dat ik vandaag aan de wereld mag verkondigen dat we een luierloos kind rijker zijn :-). Ik was één van die ouders die haar kind niet heeft droog gekregen tegen de eerste schooldag. Gelukkig kon hij wel met zo’n luierbroekje naar school en zo ging hij samen met de andere kindjes al eens mee naar het toiletje. Eerst schreeuwde hij moord en brand, maar enkele weken later lukte het al wat beter. Dag 1 van de Grote Vakantie. Met hulp ons liefste onthaalmoeke, ging Kobe plots zonder problemen pipi op het potje doen. Thuis ging het nog wat moeilijk, maar na hem twee weken te laten rondlopen in van die zachte sponsen broekjes, is hij bewust geworden van het feit dat pipi niet op de grond moet maar op het toilet. Ik heb wel enkele keren pipi mogen opkuisen wegens accidentjes, maar dat had ik er graag voor over, want sinds vandaag kan ik zeggen dat Kobe geslaagd voor zindelijkheidstraining :-). Voor het eerst deed hij zijn grote boodschap op de Grote Zee en fier dat hij was! Met dank aan iedereen die ons gesteund heeft en ons tips gegeven heeft.
Hier zit een gelukkige mama. Eens mens heeft niet veel nodig om gelukkig te zijn. Zoals ik gisteren las op Facebook bij Annelies, eentje om te onthouden en op te hangen: “Het doel van het leven is niet gelukkig zijn. Dat we zonodig gelukkig willen zijn, is de ziekte van deze tijd. Michel Foucault zegt dat goed leven betekent zorgen voor jezelf, je medemens en de aarde en dan komt geluk vanzelf.” Als moeder van twee kindjes, ben ik het hier volledig mee eens. Ik probeer samen met mijn Lief en mijn kindjes goed te leven en vooral goed te zorgen voor hen. De rest komt dan gewoon vanzelf, absoluut mee eens!